Dia anak ke dua dari 8 orang adik beradik, sejak kecil lagi kami selalu
bersama. Dia masuk tadika taski abim dekat rumah saya di Gombak dahulu, saya
pun masuk sekolah yang sama selang setahun selepas beliau. Kemudian sambung ke
sekolah rendah Ibnu Katsir kg. Changkat Gombak, saya pun sambung di sekolah
yang sama selepas menamatkan pengajian di peringkat tadika (hilir bunyinye
kan..) walaupun saya hanya sempat duduk kurang dari setahun disekolah tersebut
sebelum berpindah ke Indonesia. Selepas kembali ke Malaysia, kami sekolah
disekolah yang sama lg bermula tingkatan 4 sampai la habis SPM. kemana beliau
pergi, jarang saya takda, mesti ada. beliau kehilir, saya kehilir. beliau ke
hulu, saya kehulu kehilir, lagi extrem. memang dah macam kenagam la kami ni. Sampai
pernah ayah saya cakap, 'korang ni membesar sama-sama, sekolah sama-sama,
kehulu kehilir sama-sama, semua sama-sama.. nanti kalau kawin buat sekali ye..
jimat pun jimat'.. macam-macam. Tapi selepas SPM, kami berpecah. Beliau
meyambung pelajaran ke Darul Quran kuala kubu, saya pula menyambung pelajaran
ke peringkat STAM.
nak kata satu hatinya kami ni, sampai handphone pun kami beli jenis yang
sama. dia pakai Nokia 5800, saya pun Nokia 5800. dia beli ini, saya akan beli
jugak. semua benda nak sama. saya rasa mujo saya dan dia tak pernah kenal
akhowat yang sama. kalau tak saya rama kami akan menyukai orang yang sama!!
haha ada satu hobi kami yang sama sejak dahulu. beliau suka membaca dan
mengumpul kitab, saya pun suka membaca dan mengumpul kitab. sya rasa kalau saya
balik Malaysia nanti dan duduk sekali dengan beliau nanti, mungkin rumah kami
boleh buat perpustakaan awam kot sebab banyaknya koleksi buku kami..
banyak-banyak persamaan antara saya dan dia, saya rasa ini yang paling best.
boleh berkongsi bahan bacaan sama..
Saya selalu 'berlumba' dengan beliau dalam banyak perkara. Masa dipondok
dahulu, semasa menghafal dahulu, beza antara hafalan saya dan dia hanya selang
beberapa muka surat je, itu pun sebab saya bagi 'can' dipergi jauh dulu, kalau
tak memang saya tinggal jauh dah. Pernah sekali tu saya terkehadapan beberapa
muka dari beliau, rasa bangga sekejap. Tapi tak lama, mcm biasa, bagi peluang
utk beliau terkehadapan. tapi saya tak tahu antara kami siapa yang khatam dulu.
sebab bila dekat-dekat nak habis ni, masing dah kurang menghafal, lebih kepada
mengulang dan mengingat hafalan-hafalan lepas. tapi saya rasa saya yang habis
dulu. . . Dalam pelajaran pun selalu berlumba dan berusaha utk kehadapan, tapi
saya tak berapa ambil berat pasal pelajaran. Dia terkehadapan ke, terbelakang
ke, saya tak kesah mana. Sebab semasa dipondok dahulu tidak ada kayu ukur utk
pelajaran, tumpuan kami lebih kepada hafazan Quran. Sampailah kami menyambung
pelajaran di peringkat SMU dan SPM, baru saya nampak tinggi rendah dan jauhnya
antara saya dan dia. rasa dikalahkan oleh beliau dalam bab ni. . .
Bila kami masing-masing dah besar, fikiran dan emosi pun dan berbeza. Cara
berfikir yang berbeza dan matlamat hidup yang berlainan. Kalau dulu yang kami
borakan biasanya berkitaran dengan perkara-perkara yang berkaitan dengan
benda-benda seperti barang toknologi, tempat-tempat menarik, macam-macam la.
Biasa, orang muda, perbincangannya tak jauh mana. Tapi bila masing-masing dah
jejak kaki di alam universiti, perbincangan kami dah bukan pasal benda-benda tu
semua. Kami lebih kepada perkongsian maklumat dan fikrah. Masa saya ambil STAM
dulu, saya lebih suka tanya pelbagai perkara kepada beliau sebab beliau lebih
banyak bergaul dengan orang-orang yang pelbagai latar pendidikan di Darul Quran
berbanding saya yang masih berada disekolah menengah. kadang kalau ada masalah
apa-apa sekali pun, kadang saya akan rujuk beliau terlebih dahulu berbanding
orang lain hatta mak dan ayah saya. orang kata cari karan diwayar yang sama
kuat tegangannya, baru hidup lampu. kalau sambung terus ke wayar yang
bertegangan tinggi, boleh terenjat dan mati nanti.
sampailah suatu hari tu, dia meninggalkan saya jauh dibelakang. . . rasa
sedih ada, gembira ada, perasaan yang bercampur baur. dia telah menikahi seorang
hamba Allah dengan sekali lafaz. masa tu saya berada di Jordan, hanya mampu
melihat senyuman beliau melalui webcam sahaja. hadeh,, rasa makin jauh
ditinggal dalam bab ni. haha saya tulis artikel ini bersempena dengan kelahiran
anak sulung beliau pada malam ni pukul 10.30 waktu malaysia atau dalam pukul 5
petang waktu Jordan. anak yang diberi nama Abdul Bari As Sa'diy. Beliau ada
tanya saya sebelum ini mengenai nama ini. sesuai atau tidak dari segi nahu ada
kesalahan tak, tapi saya tak jawap lagi, tak ingat punya pasal. haha takpa la,
bila anak tu umur 5 tahun nanti saya bagi jawapan la. 'Ala kulli hal,
Alhamdulillah, bertambah la ahli keluarga saya dan akan bertambah jua orang
yang akan panggil saya pakcik. heh.. terasa makin tua dengan kehadiran anak
beliau ni walaupun sebenarnya saya muda lagi.
kini saya hanya menuggu turn saya je.. 2 orang abang saya telah selamat
menyempurnakan separuh iman mereka, tinggal saya yang masih mencari dan tercari
kot-kot ada orang nak.. hui3
